Benim kalın dudaklı, şişko yanaklı kızım!
Neden mi böyle diyorum çünkü bu seferki buluşmamızda çok şükür ki seni görebildik. Burnun kordon yada bilmediğimiz başka şeylerle kapanmış olduğundan çok net görüntü alamasakta ağzını, yüzünü, başını az biraz görebildik. İnanılmaz güzellikte tombiş tombiş yanakların var. Şimdiden seni ısırasım var:) Toplamda 10 kilo almışım. Sen ise 1300 gr olmuşsun. Hem çölyak oluşum hem de minyon ve zayıf bir tip oluşumdan ötürü seni bu kadar iyi besleyeceğim aklıma gelmezdi. Hep kilonla ilgili sıkıntı yaşayacakmışız hissi vardı ben de. Doktoruma göre 3-3.5 kilo arası doğarmışsın. Henüz vakit olsada hala makat gelişindeymişsin. Oysaki ben kafayı indirdin diye düşünüyordum. Karnımda bazen öyle bir baskı yapıyorsun ki kayıp geleceksin diye düşünüyorum. Hiç rahat durmuyorsun. Ordan burdan elini, bacağını ittirip duruyorsun. Sen hiç uyumaz mısın kızım:) Doktorum "Ev de oturma, çalış! Keşke 40.haftaya kadar çalıştırsalar sizleri" diyerek 37.haftaya kadar çalışmam için de destek verdi:) Bense bir an önce evimde olup seninle ilgili tüm detayları hazırlayıp, gelişinin heyecanını sindire sindire yaşamak istiyorum ve 37. haftayı iple çekiyorum! Günden güne şiştiğimi ve ağırlaştığımı hissediyorum. Son durum +8 kilo. Hamile kaldığımda 51 kiloydum. Artık tekmelerini çok sert ve sık hissediyorum. Bu durum beni öyle mutlu ediyor ki yüzümde sürekli bir gülümseme oluşuyor.
7.ayında hamileleğim boyunca ilk kez ağır bir mide bulantısı yaşadım. İş yerinde öğle yemeğinde yediğim karnıyarık-pilav ikilisinden sonra karnımda inanımaz gerginlik oluştu. Adım atarken bile karnıma iğneler batıyordu. Eve git yat di mi yine dayanamadım, çalıştım. Mesai bitimine kadar zor dayandım. Bir an önce metroya binip evin yolunu tuttum. Darüşşafaka durağında inip asansöre doğru ilerlerken bir tuhaf oldum. Tansiyonum düşüyor heralde diye düşünüp banklara oturup biraz dinlenmeye karar verdim ki iyi ki binmemişim. Hayatım boyunca ilk kez bir istifra olayı başıma geldi. Bulantılı hamilelik geçiren tüm annelerin allah yardımcısı olsun dedim içimden. Eve geldiğimde hemen yorganı üzerime çekip uyudum. Gece ara ara bulantılarla kalktım. Durumum böyle olunca işe gitmemeye karar verdim. Anneme ne kadar iyiyim gelme desemde dayanamadı, imdadıma sıcacık çorbasıyla yetişti. 1-2 gün sonra iştahım yerine gelmeye başladı. Bu bulantının hamilelikten değil de yediklerimden olduğunu düşünüyorum. Sanırım mideyi bozdum ve karnıyarıktan soğudum. Bu aralar seni pek iyi besleymediğim için üzgünüm:(
Babacığın işlerden dolayı çok yoğun. Onu yalnız beklerken izlediğim haber, dizi, film ne varsa, normalde hiç etkilenmeyeceğim bir sahnede bile ağlar oldum. Sebepsiz yere bile ağladığım oldu. Aklıma sürekli felaketler, en kötüsünden seneryolar gelir oldu. Hamilelğimde her şey yolunda çok şükür ama benim hormonlar coştu. Artık tv izlememeye, sadece neşeli olanları seçmeye karar verdim.
Alışveriş telaşımız devam etmekte. İnceleyip durduğumuz, karar vermekte güçlük çektiğimiz araba koltuğun ve pusetini de aldık. Araba koltuğun maxi cosi pebble, pusetin bugaboo bee. Pusetini aslında bugaboo cameleon almak istiyorduk ancak benim arabama katlanmış haliyle sığmadığını görünce vazgeçtik. Baban öyle çok istekliydi ki sırf bu yüzden bana daha büyük araba alma planları yaptığını görünce bee almak için onu ikna edip hızlıca mağzadan çıkardım:) Puset için arabasını değiştiren ilk çift biz olurduk heralde. Hem belki hiç oturmayacaksın bile!
