5 haftalıkken karnıma düştüğünü öğrendiğimizde sabırsız annen koskoca 9
ay nasıl geçer diye homurdanıp duruyordu. Şimdi ise 39 haftayı devirdik. Gerçekten yakında anne olacağıma inanamıyorum! Belki bugün, belki yarın, belki 15 gün sonra doğacaksın bilmiyorum ama beni inanılmaz bir heyecan sardı şu günlerde. Daha geleceğin yoksa da sırf bu yüzden erken gelmene neden olabilirim:) Nasıl bir görüntün olucak? İlk bakışmamızda neler hissedeceğim? Rahat bir doğum olacak mı? Herşeyden önemlisi sağlıkla gelecek misin? Sürekli kafamda sorular sorular... Bir yandan hiç bir eksiğin kalmasın istiyorum. Dolaplarını, çekmecelerini, kıyafetlerini kurcalıyorum. İznin olmadan oyuncaklarınla oynuyorum:) Kendimce listeler yapıyor, yanına tamamladıkça tik atıyorum. Hastane bavulumu açıp açıp kapatıyorum:) Benim için 4-5 gecelik, 1 pijama, süslü taç ve tokalar, 3-4 emzirme sütyeni, göğüs kalkanı-kremi-pedi, terlik, sabahlık koydum. Senin içinse Mothercare'den aldığım 8'li hastane çıkışı takımlarından 2 tane koydum. Artık acil durum için birileri koşar getirir diye düşünüyorum:)
 |
| Babacığın üşenmeden resimlerimizi çekti:) |
Henüz karnımdan çıkmadan önce bana yaşattığın rahat hamilelik günlerinden ötürü sana teşekkürü borç bilirim. Arada duygusal dalgalanmalar yaşatıp, beni hüzünlere boğduğun olmadı değil ama işin aslı şanslı annelerdenim. Hamilelik beni hiç ama hiç yormadı. Aksine bol bol şımartılıp, herkesin üstümüze titrediği güzel günler geçirdik seninle birlikte. Doğduğun andan itibaren pabucum dama atılıcak biliyorum ama hadi gel artık kızım, sabredemiyorum:)
