İlk kez ayrı düştük...

Babanla gezip tozmayı, seyahat etmeyi çok seven bir çift olduğumuzdan sen daha karnımdayken tatil planları yapardık. Yaza 7-8 aylık olacağını hesaplayıp, seni annenanne ya da babaanneye bırakacağız ve sensiz ilk tatilimize çıkacaktık. Hatta ben biraz uzun bulsamda, babanın planını bile yaptığı 7-8 günlük bir İtalya programı vardı. Yeni bebek sahibi olan, çocuğu 2-3 yaşına gelen arkadaşlarla konuştuğumuzda "imkanı yok bırakamazsınız, daha çok küçük ayrılmaya kıyamazsınız" yorumlarını alıyorduk. Biz de "aaa olur mu canım alışsın, hem bize çok bağımlı bir çocuk olsun istemiyoruz, dünyanın binbir türlü hali var " deyip ahkam kesiyorduk. Ta ki sen bir gün doğana kadar:) Annen manyak gibi 40 gün boyunca başından ayrılmadı, evden zorla hava aldırılmak üzere dışarı çıkartılıyordu:) Hatta senin için işi bile bıraktı. Anne-baba olmadan atıp tutmak kolay tabi:) 

Bu zamana kadar hep ne zaman kaçsak, ne zaman bir tatil yapsak diye hayaller kurduk, arkadaşlarımızla havada planlar yaptık:) Ve ilk kez evde geniş çaplı girdiğimiz tadilat olaylarından ötürü seni istemeye istemeye ablanla babaanneye göndermek zorunda kaldık. Aklım hiç sende kalmadı çünkü biliyordum ki babaanne ve dede sana benden iyi bakacaktı. Ayrıca ablanın günlük rutinini aksatmayacağını ve seni her zamanki saatinde yıkayıp, uyutabileceğinden de emindim. Ama ne bileyim ilk ayrılık ya işte babanla bir kötü olduk yokluğunda sorma... Bu gece güzel deliksiz bir uyku çekerim artık diye kendimi avutsamda alışmışım, sürekli uyandım kızım. Hülya ablandan ara ara telefonla haber aldığımda "çok adaletsiz ama henüz bir kere bile anne demedi " dedi:) 2 gününü öyle yoğun programlarla doldurmuşlar ki hiç huysuzluk yapmamışsın. Seni yordukları gibi kendileride çok yorulmuş. 2 gün boyunca sadece bir kez parkta bir anne-çocuk gördüğünde "annee!" demişsin. 

Seni almaya geldiğimiz gün kapıda bizi karşıladın. İmalı imalı bakıp hemen şımarmaya başladın:) Sanki hiç ayrı düşmemişiz gibi kaldığımız yerden oynamaya devam ettik...

İşte ilk ayrılık maceramız sen 17 aylıkken tadilat nedeniyle oldu güzel kızım. Hadi bu kadar atıp tuttuk, keşke ilk ayrılığımız işe yarar ya da güzel bir sebepten olsaydı:) Neyse bu sayede tecrübe edindik. Anladık ki birkaç gün bir yerlere kaçmak büyüttüğümüz kadar da zor değilmiş...